Kenacort-a 10 Fl 1 X 50mg/5ml

• Aanvullende behandeling van korte duur bij een acute aanval of verergering van de volgende aandoeningen: osteoartropathie, artrose, reumatische artritis, acute of subacute bursitis, acute jichtartritis, epicondylitis, niet-specifieke acute tenosynovitis, posttraumatische artrose
• Behandeling van keloïd, lupus erythematodes discoides, necrobiosis lipoidica, pelade en bij plaatselijke, ontstoken, hypertrofische en geïnfiltreerde huidletsels zoals lichen planus, psoriasis, granuloma annulare, neurodermatitis
• Behandeling cysteuze tumoren van een spierschede of een pees

 De werkzame stof in dit geneesmiddel is triamcinolonacetonide.

 De andere stoffen in dit geneesmiddel zijn: natrium carboxymethylcellulose, natriumchloride (zie rubriek 2 "Kenacort-A 10 mg / ml bevat benzylalcohol en natrium"), natriumhydroxide, zoutzuur, polysorbaat 80, benzylalcohol (zie rubriek 2 "Kenacort-A 10 mg / ml bevat benzylalcohol en natrium") en water voor injectie.

Wanneer u nog andere geneesmiddelen gebruikt, heeft u dat kort geleden gedaan of gaat u dit misschien binnenkort doen? Vertel dat dan uw arts of apotheker.

• Amfotericine B voor injectie en geneesmiddelen die het kaliumgehalte in het bloed doen dalen (zoals thiaziden of furosemide): men moet bedacht zijn op het optreden van hypokaliëmie. • Cholinesteraseremmers: mogelijk antagonisme van de cholinesteraseremmer. • Orale anticoagulantia: corticosteroïden kunnen de werking van anticoagulantia versterken of verzwakken. Patiënten die orale anticoagulantia samen met corticosteroïden krijgen, moeten dus nauwlettend gevolgd worden. • Antidiabetica: corticosteroïden kunnen de bloedsuikerspiegel doen stijgen; bij patiënten met diabetes moeten de resultaten van de bloed- of urinetests dus gecontroleerd worden, vooral bij het instellen van de behandeling met corticosteroïden, bij het onderbreken van deze behandeling of bij wijziging van de dosis. • Het effect van antimuscarinemiddelen bij myasthenia gravis kan verminderd zijn. • Bloeddrukverlagers: Het bloeddrukverlagende effect wordt gedeeltelijk beperkt door de mineralocorticoïde activiteit van corticosteroïden, wat kan leiden tot verhoogde bloeddruk. • Diuretica: Bij hypokaliëmische diuretica zoals bijvoorbeeld furosemide dient de kalium waarden te worden gecontroleerd. Indien nodig moet het kalium gehalte worden gecompenseerd. • Immunosuppressiva: Door de synergetische werking van methotrexaat, kan met een lagere dosis corticosteroïden worden volstaan. Bij gelijktijdige toediening van het

1. Mogelijke bijwerkingen

Zoals elk geneesmiddel kan ook dit geneesmiddel bijwerkingen hebben. Niet iedereen krijgt daarmee te maken.

 Na intra-articulaire toediening:

Soms (kan voorkomen bij maximaal 1 op 100 personen): Erytheem na de inspuiting, pijn van voorbijgaande aard of irritatie op de inspuitingplaats, steriel abces, pigmentatiestoornissen, artropathie gelijkend op de ziekte van Charcot, kortstondig een groter ongemak ter hoogte van het gewricht.

 Na intradermale inspuiting:

Soms (kan voorkomen bij maximaal 1 op 100 personen): Blindheid tengevolge van inspuiting in het letsel in het gelaat of de hals, voorbijgaand plaatselijk ongemak, steriel abces, verhoogde of verminderde pigmentatie, subcutane atrofie en huidatrofie (wat doorgaans verdwijnt, tenzij de onderliggende aandoening zelf van atrofische aard is).

Algemeen

Vaak (kan voorkomen bij maximaal 1 op 10 personen):

 opflakkering van een latente bacteriële of virale infectie, opportunistische infecties

 hoofdpijn, het risico op cataract

Soms (kan voorkomen bij maximaal 1 op 100 personen):

 onregelmatige maandstonden, uitblijven van de menstruatie (amenorroe), vaginaal bloedverlies bij postmenopauzale vrouwen, verminderde tolerantie voor suikers, verhoogde behoefte aan insuline bij patiënten met diabetes, het opduiken van de ziekte van Cushing.

 verhoging van het suikergehalte in de urine en het bloed; negatieve stikstofbalans tengevolge van een eiwitkatabolisme, tekens van latente diabetes.

 convulsies, neuritis, slapeloosheid, verhoging van de intracraniale druk, verergering van de voordien bestaande psychiatrische ziektetoestanden, depressie, euforie.

- Articulaire of periarticulaire infectie
- Plaatselijke huidinfectie
- Systemische infecties en schimmelinfecties
- Overgevoeligheid voor triamcinolonacetonide of één van de andere bestanddelen van het product.
- In verband met de aanwezigheid van benzylalcohol, mag dit medicijn niet worden toegediend bij te vroeg geboren kinderen of pasgeborenen: het kan toxische reacties en allergische reacties veroorzaken bij zuigelingen en kinderen jonger dan 3 jaar.
- Borstvoeding
• Kenacort-A dient niet langdurig systemisch te worden toegediend na spoedbehandeling bij aanwezigheid van de volgende ziektebeelden : psychiatrische geschiedenis, herpes simplex en herpes zoster, met name van het hoornvlies, varicella en recente complicaties na vaccinatie (vooral kinderen onder behandeling met glucocorticoïden dienen beschermd te worden van het gevaar van infectie door varicella en herpes), ongeveer 8 weken voor tot 2 weken na preventieve vaccinatie, amoebische infecties, systemische schimmelinfecties, maagzweer, polio met uitzondering van bulbaire encefalitische vorm, lymfoom na BCG-vaccin, osteoporose, open- en gesloten-hoek glaucoom.

Volwassenen en kinderen > 6 jaar

• 0,25 tot 0,5 ml (2,5 tot 5 mg) voor kleine gewrichten en 0,5 tot 1,5 ml (5 tot 15 mg) voor grotere gewrichten
• De aanvangsdosis van triamcinolone verschilt naargelang de aandoening
• Max. 1,0 mg (0,1 ml) per inspuitingplaats bedragen vanwege het risico op huidatrofie
• Er mag op meerdere plaatsen ingespoten worden (met een afstand van minstens 1 cm)

Toedieningswijze

• Het flesje vóór gebruik schudden om een homogene suspensie te bekomen.
• Zo snel mogelijk inspuiten teneinde neerslag in de spuit te vermijden
• In geval van overmatig synoviaal vocht, een gedeelte ervan opzuigen teneinde de pijn te verlichten en overmatige verdunning van het product te vermijden
• Bij de behandeling van niet-specifieke acute tenosynovitis moet in de schede ingespoten worden, en niet in de pees zelf
• Epicondylitis (tenniselleboog) kan behandeld worden door infiltratie in het gebied waar het oedeem het omvangrijkst is
• De behandeling van huidletsels gebeurt door rechtstreeks in het letsel in te spuiten, dit wil zeggen intradermaal of soms subcutaan